مهر باران ، باراني براي مهرورزي

هرجا بودم نگاهش مرا تعقیب می کرد . شال گردنش خیلی شبیه به شال مریم –همکلاسی ام – بود

با اینکه خنده بر لب داشت اما معلوم بود خنده اش زورکی است .

روزها گذشت ، سرما را خوردم ، یعنی سخت بیمار شدم . . . دیروز دوباره مدرسه رفتم ،اثری از او نیافتم .

معلممان گفت :((آقای برفی آب شده ، رفته توی زمین . دنبالش نگرد تا سال دیگر بر نمی گرده .))

شيدايي